Esmee Priem – USA Here I Come!
Iedereen kent het wel, de wedstrijd, het festival, de feestdag, de diploma-uitreiking, waar je het hele jaar naar uitkijkt. En niet alleen waar je naar toeleeft, maar ook waar je constant mee bezig bent met regelen en organiseren. Voor mij was dat moment 1 augustus, de dag dat ik eindelijk naar Amerika vertrok. Alle toetsen waren gemaakt, documenten waren geregeld, visum was aangevraagd, (veel te veel) spullen waren ingepakt. Everything was ready! USA HERE I COME!
Voordat jullie dit blog gaan volgen, hebben jullie natuurlijk wel wat background information nodig. Vanaf jongs af aan heb ik gedroomd van deze ervaring, om te studeren en te volleyballen in Amerika. Ik ga ‘Biology with an emphasis on Pre-Medecine’ studeren op de Grand Canyon University in Phoenix. Dat houdt simpelweg biologie in, maar dan met de nadruk op het menselijk lichaam. Hierna wil ik ‘Geneeskunde’ in Nederland studeren, dus dit is een goede voorbereiding.
Zaal en beachen
Nu meer over volleybal. Ik ben de eerste Nederlandse die volleybal met beachvolleybal is gaan combineren in Amerika. Ik ga bij beide in de NCAA Division I spelen, dat is hier het hoogste niveau. Het is ook zo geregeld dat het volleybal seizoen op 7 augustus begint en eindigt op 24 november. Als je alleen zou zaalvolleyballen, bestaat het schema na januari voornamelijk uit trainen en oefenwedstrijden. Dat is bij mij niet het geval. Vanaf ongeveer 10 januari tot 21 april hoor ik bij het beachvolleybalteam. Ik speel dan zelfs toernooien in Hawaii en in Malibu!
De reis:
Terug naar 1 augustus. Toen stond ik daar op het vliegveld, waar mijn familie en vrienden me hadden uitgezwaaid. Het avontuur ging echt beginnen. Vanaf Amsterdam vlogen mijn vader, moeder, broertje en zusje via Washington naar Los Angeles. Aangekomen in LA gingen mijn broertje en ik al stuk om het Amerikaanse accent wat we probeerden na te doen. Hier verbleven we een paar daagjes om Hollywood, Long en Huntington Beach te zien!
Natuurlijk gelijk de beachvolleybalvelden onveilig gemaakt op deze prachtige stranden.
Vervolgens huurden we een camper en reden we via Death Valley en Las Vegas naar Phoenix. Alles is hier zo groot en extreem, zoals de gebouwen, het eten en de mensen ;’). Maar wat ik niet had verwacht is dat de Amerikanen erg aardig en beleefd zijn. Ze houden bijvoorbeeld altijd alle deuren voor je open.
Grand Canyon University:
Na de roadtrip kwam ik eindelijk aan op de universiteit. Mijn roommate wachtte ons al op en ze gaf ons een tour rond de campus. WAT WAS DAT GROOT! Alles was heel erg modern, nieuw en schoon, met veel paarse accenten van het logo en natuurlijk veel palmbomen. Maar helaas moest ik toen al gelijk afscheid nemen van mijn ouders, broertje en zusje; zij reden door naar de Grand Canyon (ook gaaf).
Mijn roommate K.J. is zo lief; ze had gelijk alle meiden een bericht gestuurd, waardoor ze met z’n allen me gingen verwelkomen. Vervolgens ontmoette ik de staf, die ook gelijk een goede en enthousiaste impressie gaven. Daarna hielpen mijn andere roommates me met alle spullen uit te pakken. Ik slaap met drie andere ‘freshmans’ in een appartement met twee slaapkamers, twee badkamers en een gezamenlijke woonkamer.
Meeting with the staf:
De volgende dag was er al een druk schema gepland. Vele meetings, dokters- en fysio-afspraken, een foto- en video-shoot. Ik was overweldigd door de professionaliteit, want de staf bestaat uit de coach, drie assistenten, een fysio, een dokter en een manager. Daarnaast spelen we in een hele grote zaal, alles is geregeld en precies in de puntjes gepland. Het hele team en staf wilden me veilig en vertrouwd laten voelen, waardoor ze heel aardig en geïnteresseerd waren.
Pre-season:
Dag 1 van de pre-season begon al gelijk met een fitness test om half 7 ‘s ochtends. We moesten sprinten en hardlopen en als we deze test hadden gehaald, kregen we onze kleding, tassen en schoenen (van een waarde van 1000 dollar)! Daarna hadden we twee trainingen van drie uur. Dagen dat we twee keer trainen, worden ‘double days’ genoemd. In het pre-season zijn bijna elke dagen double days, omdat we maar 2,5 week hebben om ons op het seizoen voor te bereiden. 24 augustus is namelijk al onze eerste wedstrijd! We zijn met 17 man en maar 14 spelers mogen naar de wedstrijden, dus elke training ben je verplicht om 100% te geven. Anders speel je simpelweg niet.
Het team is erg GOED en gefocust tijdens de trainingen. De inzet is indrukwekkend. Daarnaast ligt het tempo van de trainingen hoog en we doen veel aan specialisatie. We krijgen ook veel persoonlijke begeleiding met blessures en krachttraining. We moeten voor herstel na elke training in een ijsbad en veel stretchen en foamrollen. Eigenlijk heb ik (behalve de ergste spierpijn ooit) niets te zeuren. Het eten is zelfs gezond! Met andere woorden, ik heb de perfecte keuze gemaakt, mede door de goede begeleiding van Global Sport and Study.
Ik denk dat ik in mijn eerste blog wel genoeg heb verteld over de eerste twee weken. Ik spreek nu al aan de telefoon half Engels en half Nederlands met mijn ouders en vrienden uit Nederland. Zo snel gaat het wennen dus al!
